Xionodromika

Activities

Γνωριμία με τα Extreme Sports

Η γεωμορφολογία της Ελλάδας ενδείκνυται για την υλοποίηση πληθώρας υπαίθριων δραστηριοτήτων τα οποία αποκαλούμε “extreme sports”.

Τα τελευταία χρόνια, οι ρυθμοί της ζωής στην πόλη, οδηγούν όλο και περισσότερους στο να αναζητούν κάτι έντονο και συναρπαστικό. Σίγουρα τα σπορ αυτά το πετυχαίνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς να σημαίνει ότι βάζουμε και την ζωή μας σε κίνδυνο.

Τα τελευταία χρόνια και στην χώρα μας, έχουν οργανωθεί αρκετές σχολές, που διαθέτουν έμπειρους εκπαιδευτές και κατάλληλο εξοπλισμό, ώστε ο καθένας να μπορεί να πραγματοποιήσει ανάλογα με τις δυνατότητές του και τη φυσική του κατάσταση, αυτές τις δραστηριότητες.

Έτσι λοιπόν, είναι πολύ εύκολο να συμμετάσχει ο οποιοσδήποτε, σε μια από αυτές τις δραστηριότητες, αφού απευθυνθεί στα έγκυρα και πιστοποιημένα από την ΗΑΤΤΑ (Πανελλήνια Ένωση Τουριστικών Γραφείων και Πρακτόρων) γραφεία, όπου θα δοθούν στον αρχάριο οι σωστές οδηγίες και ο κατάλληλος εξοπλισμός, ώστε η πρώτη επαφή με τα σπορ αυτά να είναι ευχάριστη και να νιώσει την αδρεναλίνη από την πρώτη στιγμή, χωρίς ανασφάλεια.

Όσο για τους πιο έμπειρους, αυτοί μπορούν να φτάσουν ακόμα πιο μακριά, νιώθοντας τα όρια του εαυτού τους, βελτιώνοντας τις τεχνικές τους, και πάντα με ασφάλεια, να προσεγγίσουν την φύση, και να βλέπουν μέρη που με κανένα άλλο τρόπο δεν θα μπορούσαν να φτάσουν.

Διαλέγοντας ένα από τα ακόλουθα “exreme sports” όπως rafting, ορειβατικό σκι, hot dog, hydrospeed, καγιάκ, ορειβασία, αναρρίχηση, kanyoning, river trekking, παραπέντε, ποδήλατο βουνού, ιππασία, ζείτε την περιπέτεια αλλά γίνονται και πηγή διασκέδασης.

Canyoning

Η λέξη canyoning είναι αγγλική και σημαίνει «διάσχιση φαραγγιού». Περιγράφει μια σύνθετη δραστηριότητα που συνδυάζει πεζοπορία, αναρρίχηση, κατάβαση βράχων, πέρασμα ποταμού και κολύμπι. Όταν απαντώνται καταρράκτες, περιλαμβάνει και άλματα από ύψος στο νερό. Σύμφωνα με το λεξικό, «ένα φαράγγι είναι μία στενή, βαθιά και απόκρημνη χαράδρα που σχηματίζεται μεταξύ δύο βουνών ή λόφων λόγω της συνεχούς διαβρώσεως του εδάφους από τα νερά των ορμητικών χειμάρρων».

Στην Ελλάδα, η διάσχιση φαραγγιού είναι μία σχετικά νέα δραστηριότητα που όμως αναπτύσσεται γρήγορα, κερδίζοντας πολλούς και φανατικούς οπαδούς.

Προϋποθέσεις για τη διάσχιση φαραγγιού
› Γίνεται πάντα από μικρές ομάδες με επικεφαλής έμπειρους οδηγούς και έπειτα από σωστό προγραμματισμό.
› Τα άτομα που συμμετέχουν πρέπει να έχουν καλή φυσική κατάσταση ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας, να γνωρίζουν κάποιες βασικές τεχνικές καταρρίχησης και να ξέρουν κολύμπι.

Πώς γίνεται η διάσχιση φαραγγιού
› Ξεκινά στην είσοδο του φαραγγιού, που είναι συνήθως και το ψηλότερο σημείο.
› Η έξοδος είναι στο χαμηλότερο σημείο του φαραγγιού, ακολουθώντας τη ροή του ποταμού.
› Πολλές φορές χρειάζεται να βαδίσουμε μέσα στο ποτάμι, ακόμα και να κολυμπήσουμε. Υπάρχουν φυσικά εμπόδια, όπως, π.χ. μικροί καταρράκτες, τα οποία κατεβαίνουμε με τη βοήθεια ορειβατικού εξοπλισμού και σχοινιών.

Πόσο Διαρκεί
Αυτό εξαρτάται από:
› Το μήκος του φαραγγιού
› Τα χαρακτηριστικά και τις δυσκολίες του
› Τις καιρικές συνθήκες
› Τον αριθμό των ατόμων (περισσότερα άτομα, περισσότερος χρόνος)

Εποχή: Απρίλιο έως Οκτώβριο

Caving

Τι είναι το Caving;
Μια σημαντική καινοτομία για τους πλέον απαιτητικούς. Στο σπήλαιο τα πάντα είναι διαφορετικά. Πρέπει να κατεβείς πριν σκαρφαλώσεις, πρέπει να συρθείς βαθιά μέσα στη γη για να δις ουράνια ομορφιά. Ζήστε την κορυφαία εμπειρία της κατάβασης στα έγκατα της γης με την καθοδήγηση έμπειρων σπηλαιολόγων και με τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Για την πραγματοποίηση της σπηλαιολογίας απαιτείται γνώση τεχνικών ανάβασης σε σχοινί.

Γίνετε εσείς για λίγο οι μοναδικοί ήρωες του Ιουλίου Βερν στο “Ταξίδι στο κέντρο της γης”. Φυσικά σπήλαια μοναδικής ομορφιάς απροσπέλαστα για τον πολύ κόσμο, αποκαλύπτουν σε εσάς τα καλά κρυμμένα μυστήρια τους.

Climbing (Αναρρίχηση Βράχου)

Αναρρίχηση Βράχου
Αν βρεθείτε στα Μετέωρα και θαυμάζοντας τα βράχια δείτε κάποιες φιγούρες να σκαρφαλώνουν αργά αλλά σταθερά προς την κορυφή, μην τρομάξετε και μη νομίσετε ότι πρόκειται για «τρελούς». Είναι κάποιοι που αγαπούν να σκαρφαλώνουν κόντρα στο νόμο της βαρύτητας.

Αναφερόμαστε στο άθλημα της αναρρίχησης, ένα συναρπαστικό σπορ που τελευταία γνωρίζει μεγάλη διάδοση, γιατί χαρίζει έντονες συγκινήσεις, μπορεί να γίνει σχεδόν παντού και δεν απαιτεί ιδιαίτερα ακριβό εξοπλισμό και εκπαίδευση.

Τι είναι;
Στην αναρρίχηση βράχου ο αθλητής σκαρφαλώνει το «πρόσωπο» του βράχου αξιοποιώντας τις γνώσεις, την εμπειρία και τη φυσική του δύναμη. Στηρίζεται χρησιμοποιώντας το ανάγλυφο της επιφάνειας, δηλαδή τα σημεία (εσοχές, εξοχές, χαραμάδες κ.ά.) στα οποία μπορεί να πιαστεί και να πατήσει. Απαιτούνται συγκέντρωση, συντονισμός, ευλυγισία, καλή φυσική κατάσταση, υπομονή, καθαρό μυαλό αλλά και τόλμη και φαντασία, που αναπτύσσονται με την εξάσκηση και την πρακτική.
Η αναρρίχηση βράχου φέρνει τον αθλητή σε επαφή με τη φύση, γυμνάζει και δυναμώνει το κορμί και το μυαλό του, βελτιώνει τη φυσική του κατάσταση και την πνευματική του δύναμη και του χαρίζει έντονες στιγμές και μεγάλη ικανοποίηση όταν κατακτά την κορυφή και πετυχαίνει το στόχο που έβαλε. Είναι όμως απαιτητικό άθλημα διότι απαιτεί συνεχή προσπάθεια. Η ανάβαση μπορεί να διαρκέσει πάνω από μία ώρα τη φορά ή και πολύ περισσότερο.

Πώς γίνεται;
Η αναρρίχηση γίνεται από δύο αθλητές που είναι δεμένοι μεταξύ τους με σχοινί (συνήθως μήκους 60-80μ). Καθώς ο ένας σκαρφαλώνει ο άλλος, μένοντας σε ένα σταθερό σημείο, φροντίζει για την ασφάλειά του και τον προστατεύει σε περίπτωση πτώσης κρατώντας και φρενάροντας το σχοινί. Στη διάρκεια της αναρρίχησης οι ρόλοι εναλλάσσονται.

Ο εξοπλισμός χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την ασφάλεια του αθλητή και όχι για να σκαρφαλώσει κατευθείαν στην κορυφή.

Τεχνική top-rope
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές στην αναρρίχηση βράχου. Για παράδειγμα, στην περίπτωση αναρρίχησης top-rope, το σχοινί περνά μέσα από μια «άγκυρα» που βρίσκεται στερεωμένη στην κορυφή του βράχου. Το ένα άκρο του σχοινιού δένεται στη ζώνη του αθλητή που αναρριχάται, ενώ το άλλο καταλήγει στο σύντροφό του που μένει στο έδαφος, στη βάση του βράχου, ελέγχοντας την ανάβαση. Αυτός που περιμένει στη βάση του βράχου λέγεται και belayer. Η δουλειά του είναι να παρατηρεί τον αναρριχόμενο, έχοντας πάντα στο χέρι του το σχοινί και μαζεύοντάς το ώστε να μην υπάρχει πολύ «λάσκο». Σε περίπτωση πτώσης ο belayer φρενάρει το σχοινί με τη βοήθεια κάποιας συσκευής belay.

Hydrospeed

Τι είναι το Hydrospeed;
Οι λάτρεις του ποταμού όσο πάνε και πληθαίνουν, σχεδόν κάθε μέρα βλέπεις βάρκες rafting, καγιάκ hot dog, και κάθε άλλου είδους πλωτό μέσο να κατεβαίνει το ποτάμι.

Η διαρκής αναζήτηση της περιπέτειας και της μέγιστης απόλαυσης με οποιοδήποτε ασυνήθιστο τρόπο στο ποτάμι δημιούργησε το hydrospeed.

Ιστορία
Η ιστορία του σπορ ξεκινάει στα 1970 όταν 3 Γάλλοι τεχνικοί που έφτιαχναν γεφύρια (!) είχαν την τρελή ιδέα να κολυμπήσουν ένα ορμητικό ποτάμι με τη βοήθεια ενός πλωτήρα. Γι ‘αυτό τους το εγχείρημα, ονομάστηκαν «κολυμβητές του αδύνατου». Το 1978 κατασκευάστηκε και επίσημα ο πρώτος πλωτήρας hydrospeed, από γαλλική εταιρία, και το άθλημα εξελίχτηκε με αγώνες και ειδικό κανονισμό.
Στην Ελλάδα, το hydrospeed άργησε αρκετά να έρθει, πρωτοεμφανιζόμενο σε συνδυασμό με το rafting και το hot dog.

Τα απαραίτητα;
Πλωτήρας βατραχοπέδιλα, καλή στολή και αρκετή τρέλα. Μόνιμα μέσα στο νερό, σαν ψάρι, αισθανόμαστε απόλυτα τη δύναμη του ποταμιού, μας σπρώχνει ο κυματισμός, και έχουμε άμεση επαφή με την ορμή του νερού.

Με την αδρεναλίνη στο maximum κατεβαίνουμε το ποτάμι, με το κεφάλι μπροστά. Φυσικά υπάρχει αρχηγός, τον οποίο υποχρεωτικά ακολουθούμε, και ακούμε πιστά. Γίνεται briefing, και αφού μας επισημανθούν τα ρεύματα και τα επικίνδυνα σημεία που θέλουν προσοχή, μπαίνουμε στο νερό και η διασκέδαση αρχίζει. Το σπορ αυτό απευθύνεται σε όσους έχουν προηγούμενη εμπειρία στο rafting, και αναζητούν ακόμη περισσότερη αδρεναλίνη. Ξεκινάει από τον Μάρτιο, και μέχρι τον Ιούνιο, οι καταβάσεις γίνονται πολύ ευχάριστα γιατί το νερό είναι αρκετό και δεν υπάρχει πρόβλημα με τους βράχους.

Mountain Bike

Mountain Bike (Ποδήλατο Βουνού)

Τι είναι το Mountain Bike;
Το mountain bike είναι ένα ποδήλατο ειδικά σχεδιασμένο και κατασκευασμένο για κίνηση μακριά από τους δρόμους της πόλης, σε έδαφος δύσβατο και με μεγάλες κλίσεις. Οι συνθήκες αυτές απαιτούν γερή κατασκευή, ειδικά λάστιχα (τρακτερωτά), πολύ δυνατά φρένα και αμορτισέρ και ειδικό σύστημα σασμάν με πολλές (18 έως 27) ταχύτητες, που διευκολύνουν την ποδηλασία στο ανώμαλο έδαφος και στις ανηφοριές. Το mountain bike ξεκίνησε από την Αμερική, πριν από είκοσι περίπου χρόνια, και τελευταία γνωρίζει τεράστια αναγνώριση και κερδίζει πιστούς φίλους. Ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ελλάδα, μιας και οι καιρικές συνθήκες είναι ιδανικές. Από το 1996 το mountain bike ανήκει στα Ολυμπιακά αθλήματα.

Χρειάζεται ειδική εκπαίδευση;
Βασική προϋπόθεση είναι βέβαια να ξέρει κάποιος ποδήλατο. Όμως στην περίπτωση του mountain bike χρειάζεται επιπλέον εκπαίδευση, γιατί οι εδαφικές συνθήκες είναι απαιτητικές και υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού. Η εκπαίδευση γίνεται στη χρήση των ταχυτήτων και στο πέρασμα απότομων σημείων (κατηφόρες, πετρώδη εδάφη, νερά, πεσμένοι κορμοί κ.α.). Υπάρχουν φορείς και σχολές που αναλαμβάνουν να σας διδάξουν τα βασικά, και μετά σταδιακά με την εξάσκηση θα τελειοποιήσετε την τεχνική σας.

Πού και πότε Γίνεται;
Μπορείτε να κάνετε mountain bike σχεδόν παντού στη φύση. Σε όλη την Ελλάδα μπορεί κανείς να βρει ειδικά μονοπάτια (trails) και να χαρεί την ποδηλασία στη φύση. Τέτοιες διαδρομές στην περιοχή της πρωτεύουσας υπάρχουν στην Πάρνηθα, στη Βαρυμπόμπη, στην Πεντέλη, και στο Διόνυσο. Περισσότερες όμως πληροφορίες για διαδρομές mountain bike θα πάρετε από τα τοπικά ποδηλατικά σωματεία. Το mountain bike γίνεται όλο το χρόνο κυρίως όμως το φθινόπωρο και την άνοιξη. Το καλοκαίρι λόγω υψηλής θερμοκρασίας ενδείκνυται μόνο τις πρωινές και απογευματινές ώρες.

Κατασκευαστικές Ιδιαιτερότητες

› Πλαίσιο (σκελετός). Ο σκελετός ενός mountain bike κατασκευάζεται από πολλών ειδών υλικά, το καθένα με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του. Τα δύο βασικότερα είναι το ειδικά επεξεργασμένο ατσάλι (κράμμα) και το αλουμίνιο. Το πρώτο έχει μεγάλη αντοχή, επισκευάζεται εύκολα και είναι το πιο φτηνό. Έχει το μειονέκτημα ότι είναι πιο βαρύ σε σχέση με άλλα υλικά. Το αλουμίνιο είναι πιο ελαφρύ, έχει μεγαλύτερη ακαμψία από το ατσάλι και είναι λίγο πιο ακριβό. Μετά περνάμε σε πιο εξειδικευμένα υλικά, όπως ανθρακονήματα, ακόμα και κράμματα τιτανίου. Βέβαια τα υλικά αυτά έχουν πλεονεκτήματα, αλλά στοιχίζουν πολύ περισσότερο και δεν αφορούν κάποιον που ξεκινά το άθλημα.

› Λάστιχα. Ένα mountain bike ξεχωρίζει πρώτα από όλα από τα μεγάλα τρακτερωτά λάστιχά του. Κυκλοφορούν σε πολλούς τύπους και σε πολλούς συνδυασμούς, ανάλογα με το έδαφος στο οποίο επιθυμεί κανείς να κινηθεί. Καθοριστικό ρόλο παίζει και η πίεση του ελαστικού. Πρόκειται για ένα μεγάλο και περίπλοκο θέμα που μπορεί να φαίνεται μπερδεμένο στον αρχάριο, αλλά με την εκπαίδευση και την εξάσκηση θα μάθει να κάνει τις σωστές επιλογές.

› Τροχοί (στεφάνες). Σε ένα καλό mountain bike οι τροχοί είναι φτιαγμένοι από αλουμίνιο για μείωση βάρους.

› Σασμάν. Απαραίτητο για κάθε mountain bike, αποτελείται από την αλυσίδα, τα συστήματα γραναζιών στον μπρος και πίσω τροχό και το διακόπτη που αλλάζει τις ταχύτητες

Παραπέντε

Τι είναι το Parapente (παραπέντε);
Ως άθλημα το parapente υπάρχει από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Αναπτύσσεται όμως ραγδαία σε όλο τον κόσμο λόγω της ευκολίας εκμάθησης, του χαμηλού κόστους, της ασφάλειας και της ικανοποίησης που προσφέρει. Ιδιαίτερα η Ελλάδα είναι ιδανική για το σπορ αυτό, καθώς οι κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες το ευνοούν.

Το αλεξίπτωτο πλαγιάς ή αλλιώς Parapente από τη γαλλική του σύνθετη ονομασία (para- από το parachute=αλεξίπτωτο και pente= πλαγιά), πραγματοποιεί μια πανάρχαια ανθρώπινη επιθυμία: την ελεύθερη πτήση. Δίνει την ευκαιρία στον οποιονδήποτε να πετάξει σαν πουλί και να γνωρίσει μαγευτικές συγκινήσεις. Όπως προδίδει και η ελληνική του ονομασία, πρόκειται για ένα “ειδικό” αλεξίπτωτο, με το οποίο μπορεί κανείς να απογειωθεί από μια πλαγιά ανεξάρτητα από το ύψος της (όταν βέβαια το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες) και δεν απαιτεί κανενός είδους μηχανή.

H απογείωση γίνεται από το έδαφος, με το χειριστή να τρέχει σε μια πλαγιά και να αποκολλάται από αυτήν. Η πτήση γίνεται με τη βοήθεια της βαρύτητας, του αέρα και του ανθρώπου που το χειρίζεται. Καθώς δεν είναι πτητική συσκευή, από τη στιγμή της απογείωσης και μετά, το parapente είναι φυσικό να χάνει ύψος λόγω της βαρύτητας. Όμως λόγω σχήματος και κατασκευής (σαν αεροπορική πτέρυγα), δημιουργεί άνωση και ταξιδεύει προς τα εμπρός, ενώ ταυτόχρονα χάνει ύψος. O λόγος καθόδου (πόσα δηλαδή μέτρα ύψους χάνει ανά λεπτό) διαφέρει ανάλογα με την κατηγορία, την κατασκευή, τις καιρικές συνθήκες και την εμπειρία αυτού που το χειρίζεται. Είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να εκμεταλλεύεται τον άνεμο και τα ρεύματα με στόχο να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στον αέρα. Με αυτόν τον τρόπο η πτήση μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως και αρκετές ώρες, αναλόγως τις συνθήκες και τη διάθεση. Το parapente ζυγίζει από 10 μέχρι 15 κιλά, μαζεύεται εύκολα σε λίγα λεπτά από ένα άτομο, και μπαίνει σε ένα σάκο που μεταφέρεται στην πλάτη.

Σε τι διαφέρει το parapente από ένα κανονικό αλεξίπτωτο;
Το δεύτερο συνήθως χρησιμοποιείται όταν πηδά κανείς από αεροπλάνο (λέμε “συνήθως”, γιατί μπορεί και να χρησιμοποιηθεί στο ακραίο άθλημα του Base Jumping) και είναι καθαρά σωστική συσκευή. Είναι φτιαγμένο για να αντέχει το απότομο άνοιγμα στον αέρα και το επακόλουθο τράνταγμα. Το σχήμα του στις μέρες μας είναι παραλληλόγραμμο και έχει περιορισμένη κατευθυντικότητα.

Το parapente, από την άλλη μεριά, είναι ένα αλεξίπτωτο που αποκολλάται από το έδαφος, όντας ήδη ανοιγμένο. Ο χειριστής έχει τη δυνατότητα να ακυρώσει την απογείωση χωρίς καμία επίπτωση, αν θελήσει. Είναι έτσι φτιαγμένο (σχήμα αεροπορικής πτέρυγας), ώστε να ταξιδεύει προς τα εμπρός ενώ χάνει ύψος. Έχει πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια χειρισμών, και ο χειριστής του μπορεί να το κατευθύνει με απόλυτη ακρίβεια στο σημείο που θέλει. Είναι μεγαλύτερο σε διαστάσεις και όγκο, με λεπτότερα σκοινάκια (αρτάνες).

Ποιες είναι οι διαφορετικές κατηγορίες parapente;
Αναλόγως των επιδόσεων, τα αλεξίπτωτα χωρίζονται σε εκπαιδευτικά, τουριστικά και αγωνιστικά. Όσο μεγαλύτερη η κατηγορία τόσο περισσότερη γνώση και εμπειρία απαιτούνται. Οι αρχάριοι καλό είναι να μη δοκιμάζουν αλεξίπτωτα που ξεπερνούν τις ικανότητές τους.

Rafting

Τι είναι το Rafting;

Το Rafting έχει πάρει την ονομασία του από την Αγγλική λέξη raft = σχεδία. Στην ελληνική ορολογία Rafting είναι η ορεινή ναυσιπλοΐα δηλαδή κατάβαση ποταμού με φουσκωτή βάρκα. Η ροή του ποταμού καθορίζει την πορεία και το βαθμό δυσκολίας. Ο έμπειρος οδηγός που βρίσκεται στη βάρκα καθοδηγεί το πλήρωμα και δίνει τις ανάλογες εντολές για να κωπηλατεί ανάλογα, έτσι ώστε να αποφεύγονται τα φυσικά εμπόδια που συναντώνται κατά τη διάρκεια της κατάβασης. Η χωρητικότητα των λέμβων είναι τέσσερα έως δώδεκα άτομα ανάλογα με το μέγεθος της το οποίο καθορίζεται από το βαθμό δυσκολίας του ποταμού και την ποσότητα των νερών του.

Το Rafting είναι ομαδικό σπορ που σου δίνει τη δυνατότητα να βρεθείς σε μέρη μοναδικής ομορφιάς, τα οποία με κανέναν άλλο τρόπο δε μπορείς να προσεγγίσεις, γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των συμμετεχόντων. Όπως όλα τα σπορ περιπέτειας έτσι και το Rafting έχει κάποιο βαθμό επικινδυνότητας συνεπώς και κάποιους κανόνες ασφαλείας.

Πριν την κατάβαση γίνεται πάντα μια ενημέρωση (briefing) η οποία είναι απαραίτητη πριν ξεκινήσουμε την κατάβαση. Οι βαθμοί δυσκολίας των ποταμών με τις εντολές του οδηγού είναι από I w.w. έως VI w.w. Η κλίμακα αυτή διαμορφώνεται ανάλογα με τον όγκο του νερού, την κλίση του εδάφους και τα εμπόδια (βράχια) που βρίσκονται στο ποτάμι.

Trekking

Trekking (Πεζοπορία)

Τι είναι το Trekking;
Η πεζοπορία διακρίνεται σε απλή και ορεινή. Στην πρώτη κατηγορία, η ελάχιστη διανυόμενη απόσταση είναι 5 χλμ. (περίπου μια-δύο ώρες) και πραγματοποιείται σε εδάφη με πολύ μικρή κλίση (χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά) κι ελαφρύ εξοπλισμό.

Στη δεύτερη κατηγορία, η απόσταση των 15- 20 χλμ. και οι 5-8 ώρες πορείας αποτελούν τον κανόνα. Ο εξοπλισμός είναι εξειδικευμένος και ιδιαίτερα τη χειμερινή περίοδο επιβάλλεται να είναι ο κατάλληλος. Η ορεινή πεζοπορία μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε βουνό.

Χαρακτηριστικά
Τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η υψομετρική διαφορά της διαδρομής, που μπορεί να φθάσει τα 500-600 μ. και το γεγονός ότι η πορεία γίνεται συνήθως σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 500 μ.

Μονοπάτια Ε4 & Ε6
Η Ελλάδα άργησε να δημιουργήσει ολοκληρωμένο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, πέραν των βασικών οδικών αρτηριών που διέσχιζαν τη χώρα. Μέχρι τότε, η επικοινωνία πραγματοποιούταν, κυρίως, μέσω των μονοπατιών, τα οποία οι γεροντότεροι κάτοικοι των ορεινών χωριών αναφέρουν ακόμα σαν «δημοσιά» (δημόσιος, κεντρικός δρόμος), διότι γι’ αυτούς αποτελούσε τη σημαντικότερη οδική πρόσβαση.

Παρόλο που κάποια από τα παλιά μονοπάτια και τα πετρόκτιστα καλντερίμια, αληθινά έργα τέχνης, έχουν γίνει ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, τα περισσότερα από αυτά ξεγλιστρούν ανάμεσα στους δρόμους και συνεχίζουν να υπάρχουν και να διατρέχουν βουνά, λόγγους και χαράδρες.

Έτσι, τα τελευταία χρόνια, με διάφορες χρηματοδοτήσεις και από ποικίλους φορείς (δήμους ορειβατικούς συλλόγους, ιδιώτες κ.α.) συντηρήθηκαν, αναβίωσαν και σηματοδοτήθηκαν μεγάλα τμήματά τους σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα ευρύ δίκτυο συνολικού μήκους, περίπου, 3.500 χλμ. Το κυριότερο τμήμα τους καταλαμβάνουν οι επεκτάσεις των Ευρωπαϊκών Μονοπατιών Μεγάλων Διαδρομών Ε4, Ε6 και κατηγορίας Ο (3.000 χλμ.), ενώ εκτός από αυτά έχουν διαμορφωθεί ακόμα 500 χλμ. μικρότερων μονοπατιών, που παρουσιάζουν εφάμιλλο ενδιαφέρον.

Τη δεκαετία του 80 δύο από τα Ευρωπαϊκά μονοπάτια Μεγάλων Διαδρομών επεκτάθηκαν στην Ελλάδα: το Ε4 και το Ε6. Το Ε6 αρχίζοντας από τον Αρκτικό Κύκλο στη Φιλανδία και κατηφορίζοντας νότια ως τις Αδριατικές ακτές, διασχίζει την Ελλάδα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους και κατά μήκος των βόρειων παραμεθόριων περιοχών, για να καταλήξει στη Θράκη. Εκτός από αυτά έχουν διαμορφωθεί ακόμα 500 χλμ. μικρότερων μονοπατιών, που παρουσιάζουν εφάμιλλο ενδιαφέρον.

*Μονοπάτι Ε4 (-GR)
Ξεκινά από τα Πυρηναία Όρη και φθάνει στην Ελλάδα, μέσω της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το ελληνικό τμήμα του E4, διασχίζει τη βόρεια και κεντρική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, καταλήγει στο Γύθειο και συνεχίζεται στο νησί της Κρήτης. Προσφέρει, έτσι, τη δυνατότητα στον πεζοπόρο ή τον ορειβάτη να γνωρίσει όλη την ποικιλία του ελληνικού τοπίου και τον πλούτο της ελληνικής φύσης. Το μεγαλύτερο υψόμετρο της συνολικής διαδρομής είναι η κορυφή του Ολύμπου Σκολιό (2.911 μ.). Ιδανική περίοδος για να περπατηθεί το Ε4 στην Ελλάδα είναι από 15 Μαΐου έως αρχές Οκτωβρίου. Το κλίμα είναι μεσογειακό και παρουσιάζει μεγάλη ξηρασία το καλοκαίρι και σημαντική διαφορά θερμοκρασίας την ημέρα από τη νύκτα. Η περίοδος που μπορεί να συναντήσει κανείς χιόνια κατά μήκος της διαδρομής είναι από τον Νοέμβριο έως τον Ιούνιο.

*Μονοπάτι Ε6
Το ελληνικό τμήμα του έχει δύο σκέλη. Το πρώτο ξεκινά από την περιοχή των Πρεσπών και μέσω Καστοριάς, Ιωαννίνων και Δωδώνης φτάνει ως την πόλη της Ηγουμενίτσας. Το δεύτερο σκέλος ξεκινά από την περιοχή της Φλώρινας, διασχίζει τις ορεινές περιοχές της δυτικής, κεντρικής και ανατολικής Μακεδονίας (κατά μήκος των συνόρων της Ελλάδας με τη FYROM και τη Βουλγαρία) και φτάνει ως την πόλη της Αλεξανδρούπολης, στην περιοχή της Θράκης.

Ορειβασία
Η ορειβασία αποτελεί την πλέον δύσκολη μορφή της πεζοπορίας. Συνήθης στόχος της ορειβασίας είναι η κατάκτηση κάποιας κορυφής. Στην ορειβασία η απόσταση δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο. Πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ανά ώρα καλύπτονται περίπου 300 μέτρα υψομετρικής διαφοράς που σημαίνει ότι για να ανέβει κανείς 1000 μέτρα απαιτούνται περίπου 4 ώρες μαζί με τις στάσεις. Μια συνήθης ορειβατική ανάβαση διαρκεί 7-10 ώρες μαζί με την επιστροφή.

Newsletter

Enter your email address to
to inform you for our news

Weather

Athens
14 °C
Thessaloniki
7 °C
Pátrai
12 °C
Heraklion
13 °C